آموزش رایگان - دکتر زهرا سرکسی
یافتههای جدید
1. مقایسه آسیب فریادزدن با آزار جسمی و جنسی
یک مطالعه مروری اخیر در مجله Child Abuse & Neglect نشان داده که فریاد زدن، داد کشیدن، تهدید کلامی و توهین که تحت عنوان «آزار کلامی دوران کودکی (Childhood Verbal Abuse, CVA)» شناخته میشود میتواند به اندازه آزار جسمی و حتی جنسی تاثیرات منفی بلندمدت داشته باشد.
2. خطرات بلندمدت روانی و سلامت روانی در بزرگسالی
افراد بزرگسالی که در کودکی تجربه آزار کلامی داشتهاند، در مقایسه با کسانی که تجربه آزار جسمی داشتهاند، احتمال بیشتری برای مشکلات سلامت روانی دارند. مثلاً پژوهشی در BMJ Open نشان میدهد کسانی که در کودکی مورد تمسخر، تهدید، تحقیر یا آزار کلامی بودهاند، ۶۴٪ بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی وضعیت نامطلوب روانی داشته باشند.
همچنین در تحقیق دیگری آمده که تماس طولانیمدت با فریاد و تنبیه کلامی باعث تغییرات مغزی میشود، به ویژه در مدارهایی که مربوط به حس خطر، پاداش، احساس امنیت، و تنظیم عاطفی هستند.
3. اثرات کوتاهمدت روی روان و رفتار کودک
اضطراب، ترس، ناتوانی در خواب: فریاد والدین کودک را در حالت آمادهباش دائم نگه میدارد، اضطراب ایجاد میکند و ممکن است باعث اختلالات خواب شود.
مشکلات رفتاری: هم مقابله به مثل (پرخاشگری) و هم گوشهگیری، کنارهگیری از تعاملات اجتماعی دیده شدهاند.
کاهش اعتماد به نفس و عزت نفس پایین: کودک ممکن است احساس کند “من بد هستم” یا “من ارزشی ندارم” و در نتیجه توانایی بیان خود، ریسکپذیری و مشارکت در فعالیتها کاهش یابد.
4. تأثیر بر عملکرد شناختی و تحصیلی
یکی از مطالعات در شیلی نشان داد که والدینی که رفتار خشن غیرآزاردهنده (از جمله فریادزدن) با فرزندان دارند، فرزندانشان در آزمون مهارتهای زبانی عملکرد پایینتری دارند و مشکلات رفتاری بیشتری نشان میدهند.
استرس مکرر نیز میتواند بر توانایی تمرکز، یادگیری و حافظه تأثیر منفی بگذارد.
5. تأثیر بر روابط عاطفی و اعتماد میان والد و فرزند
فریادزدن مکرر باعث کاهش احساس امنیت، رابطهی اعتماد و اتصال عاطفی (attachment) بین والد و فرزند میشود. کودک ممکن است احساس کند والدش یک منبع خطر یا تنبیه است نه حمایتگر.
همچنین ممکن است کودک در تعامل با همسالان و بزرگسالان دچار مشکل شود چون رفتار والد را الگو میگیرد و ممکن است در موقعیتهای عاطفی مشابه واکنشهایی غیرسازنده نشان دهد.
چرا این اثرات اتفاق میافتند؟ (مکانیسمها)
تحریک مکرر سیستم استرس: وقتی کودک مکرراً در معرض فریاد قرار میگیرد، سطح هورمون استرس (مثلاً کورتیزول) افزایش مییابد که میتواند اثراتی روی مغز، سلامت جسمی، خواب و رفتار داشته باشد.
تغییرات در ساختار مغز: مطالعهها نشان دادهاند که بخشهایی مثل آمیگدالا (محرک عاطفی و احساس خطر)، هیپوکامپوس (مرتبط با حافظه و یادگیری) و قشر پیشپیشپیشانی (مسئول کنترل عاطفی، تصمیمگیری) ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند.
الگوگیری اجتماعی (Social Learning): کودک فریاد را میبیند یا میشنود و ممکن است آن را راهی طبیعی برای مقابله با مشکل یا بیان خشم بداند، و در موقعیتهای مشابه از آن استفاده کند.
دریافت مشاوره